พนักงานสามสิบคนจากกรมบริการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำของกระทรวงเกษตรสหรัฐฯ สวมชุดลุยและถุงมือทำงาน ยืนอยู่ที่ลำธารเล็กๆ ท่ามกลางต้นบรัชแห้งทางตะวันออกเฉียงใต้ของไอดาโฮ กลุ่มนี้กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้วิธีซ่อมแซมกระแสน้ำด้วยวิธีที่ล้าสมัยเจย์ ไวลด์ เจ้าของฟาร์มปศุสัตว์วัย 73 ปี หันหลังให้กับหมวกคาวบอยสีขาว บอกกับกลุ่มว่าเขาโตมากับการว่ายน้ำและตกปลาที่เบิร์ชครีกที่แห่งนี้ตลอดฤดูร้อน แต่เมื่อเขารับช่วงต่อจากพ่อแม่ของเขาในปี 2538 ลำธารก็แห้งแล้งในกลางเดือนมิถุนายน
ไวลด์ตระหนักว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะครอบครัวและเพื่อนบ้านของเขา
เช่นเดียวกับผู้ตั้งถิ่นฐานชาวอเมริกันรุ่นก่อนๆ ที่ดักจับและกำจัดบีเว่อร์ที่สร้างเขื่อนส่วนใหญ่ ผู้ตั้งถิ่นฐานยังสร้างถนน ตัดต้นไม้ ขุดลำธาร เลี้ยงปศุสัตว์ และสร้างโครงสร้างควบคุมน้ำท่วม-ชลประทาน ซึ่งทั้งหมดนี้เปลี่ยนระบบประปาของต้นน้ำเช่นต้นเบิร์ชครีก
พื้นที่ชุ่มน้ำหลายแห่งในภาคตะวันตกของสหรัฐอเมริกาได้หายไปตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1700 แคลิฟอร์เนียได้สูญเสียพื้นที่ชุ่มน้ำที่น่าประหลาดใจถึงร้อยละ 90 ซึ่งรวมถึงลำธาร ทุ่งหญ้าเปียก และสระน้ำ ในเนวาดา ไอดาโฮ และโคโลราโด พื้นที่ชุ่มน้ำมากกว่าร้อยละ 50 ได้หายไป แหล่งที่อยู่อาศัยที่เปียกชื้นอันมีค่าในปัจจุบันมีสัดส่วนเพียง 2 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทางตะวันตกที่แห้งแล้ง และสถานที่เปียกที่เหลือกำลังดิ้นรน
Jeremy Maestas ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบนิเวศน์บรัชของ NRCS ซึ่งจัดการประชุมเชิงปฏิบัติการในฟาร์มปศุสัตว์ของ Wilde ในปี 2016 กล่าวว่าเกือบครึ่งหนึ่งของลำธารในสหรัฐฯ อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ไม่สามารถรักษาสัตว์ป่าและผู้คนได้อย่างเต็มที่ ขณะที่ชุมชนในแถบตะวันตกของอเมริกาเผชิญกับปัญหาการขาดแคลนน้ำที่เพิ่มขึ้นไฟป่าที่บ่อยและใหญ่ขึ้น ( SN: 9/26/20, p. 12 ) และน้ำท่วมที่คาดเดาไม่ได้ การฟื้นฟูทางน้ำที่ไม่สบายกลายเป็นสิ่งจำเป็น
เจ้าหน้าที่ USDA สร้างเขื่อนที่ Birch Creek
เจ้าหน้าที่จาก USDA Natural Resources Conservation Service ทุบโพสต์เพื่อสร้างเขื่อนบีเวอร์แอนะล็อกข้าม Birch Creek ในไอดาโฮในปี 2559 ความพยายามดังกล่าวทำให้บีเว่อร์เก้าตัวที่ย้ายไปอยู่ที่เดิมเพื่อสร้างเขื่อนของตัวเอง
J. MAESTAS/USDA NRCS
เจ้าของที่ดินและกลุ่มอนุรักษ์กำลังนำทีมอาสาสมัครและคนงาน เช่น กลุ่ม NRCS มาสร้างวิธีแก้ปัญหาต้นทุนต่ำจากแท่งไม้และหิน และงานกำลังสร้างความแตกต่าง กระแสน้ำไหลเข้าสู่ฤดูร้อนนานขึ้น บีเว่อร์และสัตว์อื่นๆ กำลังกลับมา และการศึกษาเมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้วยืนยันว่าภูมิทัศน์ที่ได้รับการชลประทานโดยกิจกรรมบีเวอร์สามารถต้านทานไฟป่าได้
เติมฟองน้ำ
คิดว่าที่ราบน้ำท่วมถึงเป็นฟองน้ำ: ในแต่ละฤดูใบไม้ผลิ ที่ราบน้ำท่วมถึงในฝั่งตะวันตกจะดูดซับหิมะที่ละลายจากภูเขา จากนั้นฟองน้ำจะถูกบิดออกในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง เมื่อหิมะหายไปและปริมาณน้ำฝนลดลง ยิ่งมีน้ำอยู่ในฟองน้ำมากเท่าใด ลำธารก็จะยิ่งไหลยาวขึ้นและพืชก็สามารถเจริญเติบโตได้ ฟองน้ำเต็มช่วยให้ภูมิทัศน์พร้อมรับมือกับภัยธรรมชาติได้ดีขึ้น เนื่องจากพื้นที่เปียกที่เต็มไปด้วยพืชพันธุ์สีเขียวสามารถชะลอน้ำท่วม ทนต่อความแห้งแล้งหรือไฟป่าได้
Joseph Wheaton นักธรณีสัณฐานวิทยาแห่ง Utah State University ใน Logan กล่าว โครงการต่างๆ มักจะซับซ้อน และเกี่ยวข้องกับรถขุดและรถปราบดินเพื่อกอบกู้ริมฝั่งแม่น้ำโดยใช้ก้อนหินขนาดยักษ์หรือเพื่อสร้างช่องทางใหม่เอี่ยม
“แม้ว่าเราจะใช้จ่ายเงินไปอย่างน้อย 15 พันล้านดอลลาร์ต่อปีในการซ่อมแซมทางน้ำในสหรัฐอเมริกา แต่เราแทบจะไม่ได้ขีดข่วนพื้นผิวของสิ่งที่จำเป็นต้องแก้ไข” Wheaton กล่าว
เครื่องจักรสีเหลืองขนาดใหญ่จำเป็นสำหรับการฟื้นฟูแม่น้ำใหญ่อย่างแน่นอน แต่ 90 เปอร์เซ็นต์ของทางน้ำในสหรัฐฯ ทั้งหมดเป็นลำธารเล็ก ๆ ที่คุณสามารถกระโดดข้ามหรือลุยได้
สำหรับลำธารที่มีขนาดเล็กกว่า โซลูชันการฟื้นฟูที่สร้างขึ้นด้วยมือทำงานได้ดี โดยมักจะมีค่าใช้จ่ายเพียงหนึ่งในสิบเท่านั้น Wheaton กล่าว และสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยตนเองเมื่อธรรมชาติเข้าครอบงำ แนวทางที่ใช้เทคโนโลยีต่ำเหล่านี้รวมถึงการสร้างแอนะล็อกของเขื่อนบีเวอร์เพื่อดึงดูดให้บีเว่อร์อยู่และไปทำงาน สร้างเขื่อนหินขนาดเล็กหรือโคลนและกิ่งก้านในลำธารอย่างมีกลยุทธ์ เป้าหมายของโครงสร้างที่เรียบง่ายเหล่านี้คือการชะลอการไหลของน้ำและกระจายไปทั่วที่ราบน้ำท่วมถึงเพื่อช่วยให้พืชเติบโตและเติมฟองน้ำใต้ดิน
โครงสร้างเขื่อน Zuni Bowl ในลำธารในมอนทานา
ไม่ถึงหนึ่งปีหลังจากที่คนงานได้ติดตั้งโครงสร้างหินที่สร้างขึ้นด้วยมือซึ่งเรียกว่าชาม Zuni ในลำธารที่ไม่ต่อเนื่องทางตะวันตกเฉียงใต้ของรัฐมอนทานา การกัดเซาะหยุดเคลื่อนทวนน้ำ ทำให้หญ้าเหนือโครงสร้างเขียวขจีและเขียวชอุ่ม
SEAN CLAFFEY / หุ้นส่วน SOUTHWEST MONTANA SAGEBRUSH
การแก้ไขเช่นนี้ช่วยรักษาโรคทั่วไปที่ทำให้ลำธารส่วนใหญ่ในฝั่งตะวันตกประสบ เช่น Birch Creek, Wheaton กล่าวว่า: กิจกรรมของมนุษย์ได้เปลี่ยนทางน้ำเหล่านี้เป็นช่องทางที่ยืดตรงซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีเศษซาก ด้วยเหตุนี้ แม่น้ำส่วนใหญ่จึงไหลตรงเกินไปและเร็วเกินไปสล็อตเว็บตรง , ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เว็บตรง
